Φλεβικές
Δυσπλασίες
Τι είναι οι Φλεβικές δυσπλασίες;
Οι φλεβικές δυσπλασίες αποτελούν ανωμαλίες στις επιφανειακές ή στις εν τω βάθει φλέβες, οι οποίες αρκετές φορές συνδέονται με διάφορες άλλες ιστολογικές εντοπίσεις.
Οι φλεβικές δυσπλασίες εμφανίζονται στο άτομο κατά τη διάρκεια της εμβρυικής ανάπτυξης και παρουσιάζονται στις φλέβες από την αρχή της γέννησής του. Εμφανίζουν προοδευτική αύξηση, ενώ δεν υφίσταται ποτέ αυτόματη επάνοδος.
Κυρίως σχετίζονται με τα άκρα. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανό να προσβάλλουν και το σύνολο του ανθρώπινου οργανισμού. Τέλος, οι φλεβικές δυσπλασίες διακρίνονται σε ιστογενείς δυσπλασίες, σε δυσπλασίες του επιπολής στελεχιαίου φλεβικού συστήματος και σε δυσπλασίες του εν τω βάθει στελεχιαίου φλεβικού συστήματος.
Θεραπεία με σκληροθεραπεία ή εμβολισμό
Η σκληροθεραπεία ή ο εμβολισμός στις φλεβικές δυσπλασίες σχετίζεται με τις ιστογενείς μορφές. Η επιλογή αυτής της θεραπείας εξαρτάται από το μέγεθος, τον εντοπισμό καθώς και το βαθμό ανάπτυξης σε βάθος.
Το Ethibloc είναι ένας σκληρυντικός παράγοντας, ο οποίος σε συνδυασμό με αιθανόλη, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί για εντοπίσεις σε αρθρώσεις και μύες, για να οδηγήσει σε ανακούφιση των συμπτωμάτων για ορισμένο χρόνο. Το Polidonacol αποτελεί μία σκληρυντική ουσία, η οποία είναι χρήσιμη για τη θεραπεία των υποδόριων φλεβικών ιστογενών δυσπλασιών.
Οι παραπάνω θεραπείες χρειάζονται πολλές συνεδρίες σε μεταβλητά διαλείμματα, και συχνά μπορούν να συνδυαστούν με εγχείρηση.
1
Αντιπηκτική αγωγή με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους (HXMB). Η συγκεκριμένη αγωγή χορηγείται υποδορίως, της οποίας η αποτελεσματικότητά αποδεδειγμένη. Ωστόσο, απαιτείται να γίνεται παρακολούθηση των αιμοπεταλίων και περιστασιακά να προσδιορίζεται η τιμής της δραστικότητας αντί-Χa.
2
Αντιπηκτικά φάρμακα (αντιβιταμίνες Κ), τα οποία χορηγούνται από το στόμα. Τα φάρμακα αυτά εισάγονται αμέσως και η θεραπεία με ΗΧΜΒ διακόπτεται όταν η τιμή του INR είναι ανάμεσα σε 2 και 3 μετά από δύο συνεχόμενους ελέγχους.
3
Άμεση κινητοποίηση. Η άμεση έγερση προτείνεται αν δεν είναι πολύ σοβαρό το οίδημα ή με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει επιπλεύσας θρόμβος στο υπερηχογράφημα.
4
Κατάλληλη ελαστική συμπίεση.
5
Θρομβόλυση για ειδικές περιπτώσεις.
6
Τοποθέτηση φίλτρου στην κάτω κοίλη φλέβα για ειδικές περιπτώσεις.
Βασικές αρχές χειρουργικής θεραπείας
Λόγω των αιμοδυναμικών (υπερηχογράφημα-doppler) και των ανατομικών (μαγνητική τομογραφία) εξετάσεων, η χειρουργική θεραπεία για τις φλεβικές δυσπλασίες μπορεί να γίνει με σωστό τρόπο σήμερα. Οπότε, προεγχειρητικά είναι γνωστά τα ακριβή όρια της δυσπλασίας, με αποτέλεσμα να επιτρέπεται να γίνει σχεδιασμός της καλύτερης προσαρμοσμένης επέμβασης.
Η αρχή έγκειται στο να πραγματοποιηθεί χειρουργική αφαίρεση της δυσπλασίας πλήρως ως εξής:
1
Είναι σημαντική η βαθμηδόν αιμόσταση, επειδή υπάρχει υπεραγγείωση στη γειτονική περιοχή.
3
Πρέπει να αναγνωριστούν και να προφυλαχθούν τα κύρια νεύρα και αγγεία.
5
Είναι εύκολο να προσδιοριστεί ο διαχωρισμός της φλεβικής δυσπλασίας από τους γύρω ιστούς.
2
Είναι εύκολο να ταυτοποιηθούν οι μίσχοι, οι οποίοι τροφοδοτούν τη δυσπλασία, για να γίνει απολίνωσή τους
4
Απαιτείται μια επικάλυψη με μόσχευμα, σε μερικές περιπτώσεις εκτεταμένης χειρουργικής αφαίρεσης.
1
Υπερηχογράφημα-doppler ή triplex. Αποτελεί την πρώτη εξέταση, η οποία ζητείται, για να γίνει επιβεβαίωση της διάγνωσης καθώς και επιλογή της κατάλληλης θεραπείας. Πρόκειται για μία αξιόπιστη εξέταση, η οποία είναι επαναλήψιμη και μη επεμβατική. Παρέχει ακριβείς αιμοδυναμικές και τοπογραφικές πληροφορίες. Τέλος, αποτελεί την εξέταση που επιλέγεται για να γίνει παρακολούθηση της εξέλιξης του θρόμβου.
2
Αξονική αγγειογραφία. Η εξέταση αυτή αναδεικνύει μία θρόμβωση στην κάτω κοίλη φλέβα ή στις λαγόνιες φλέβες, καθώς αποτελεί δύσκολο να γίνει εκτίμηση αυτών με triplex, π.χ. σε κάποιο παχύσαρκο άτομο. Ουσιαστικά, επιτρέπει να γίνει αναζήτηση για πνευμονική εμβολή.
3
Εργαστηριακή εξέταση. Αποτελεί μία εξέταση που έχει τη δυνατότητα να συνεισφέρει στη διάγνωση. Ειδικότερα, σχετίζεται με τον προσδιορισμό της τιμής των D-dimers, η οποία έχει μια αρνητική προγνωστική αξία σε ποσοστό 95%.
Επιφανειακές στελεχιαίες φλεβικές δυσπλασίες: Κατάλληλη θεραπεία
Οι επιπολής στελεχιαίες φλεβικές δυσπλασίες θεραπεύονται με μια μέθοδο, η οποία κάνει συνδυασμό της χειρουργικής επέμβασης με την αιμοδυναμική χαρτογράφηση.
Η προεγχειρητική χαρτογράφηση με υπερηχογράφημα-doppler επιτρέπει να γίνουν σχετικά μικρές τομές, ώστε η αιμοδυναμική διακοπή με απολίνωση των διατιτραινουσών που δεν επαρκούν να γίνει δυνατή.
Γενικότερα, είναι αναγκαίος ένα σημαντικός αριθμός επεμβάσεων. Αυτές οι επεμβάσεις πραγματοποιούνται διαδοχικά από πάνω προς τα κάτω (μηρός, γόνατο, κνήμη).
Εν τω βάθει στελεχιαίες φλεβικές δυσπλασίες: Κατάλληλη θεραπεία
Στην περίπτωση που οι εν τω βάθει στελεχιαίες φλεβικές δυσπλασίες ευθύνονται για θρομβοεμβολικές επιπλοκές, τότε θεραπεύονται με χειρουργείο.
Ειδικότερα:
1
Αν η εκτασία σχετίζεται με την ιγνυακή φλέβα, τότε η χειρουργική θεραπεία συνήθως έγκειται στην αποκατάσταση της διαμέτρου της φλέβας.
Αν οι εκτασίες σχετίζονται με τις κνημιαίες φλέβες, τότε η χειρουργική θεραπεία γίνεται με αφαίρεση των παθολογικών φλεβών. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν αυτές οι φλέβες περιλαμβάνουν την οπίσθια κνημιαία αρτηρία, με αποτέλεσμα να καθίσταται ουτοπική η μεμονωμένη αφαίρεσή τους. Αν οι υπόλοιποι αρτηριακοί άξονες είναι βατοί, τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί μια χειρουργική αφαίρεση en bloc.
2
Ιστογενείς φλεβικές δυσπλασίες: Κατάλληλη θεραπεία
Αναφορικά με τις ενδομυϊκές φλεβικές δυσπλασίες, είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι αναπτύσσονται μεταξύ των μυϊκών δεματίων και δεν έχουν καμία σχέση με τους τένοντες. Ακόμη, οι χειρουργικές επεμβάσεις προσαρμόζονται στους μύες που η δυσπλασία αναφέρεται καθώς και στην έκτασή της.
Όσον αφορά τις δερματικές φλεβικές δυσπλασίες, η χειρουργική επέμβαση πρόκειται για μία γενικώς απλή και οριστική διαδικασία.
Όσον αφορά τις ενδαρθρικές φλεβικές δυσπλασίες, η δυσκολία που αντιμετωπίζεται κατά τη χειρουργική επέμβαση εξαρτάται από τον εντοπισμό των δυσπλασιών αυτών εντός ή εκτός του αρθρικού υμένα. Αν η εντόπιση είναι εντός του αρθρικού υμένα, τότε η χειρουργική επέμβαση είναι δυσκολότερη και πιο αιμορραγική, επειδή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αιμοστατικός επίδεσμος.
Τέλος, όσον αφορά τις υποδόριες φλεβικές δυσπλασίες η χειρουργική θεραπεία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή η φλεβική μάζα συχνά κολλάει στην εσωτερική επιφάνεια του δέρματος.
Τι Πρέπει να Γνωρίζετε για τις Φλεβικές δυσπλασίες;
1 Συντηρητικές θεραπείες
Οι συντηρητικές θεραπείες βασίζονται κυρίως σε:
- Συνταγογράφηση ελαστικής συμπίεσης. Η ελαστική συμπίεση έχει μια πολύ σημαντική θέση όσον αφορά τις φλεβικές δυσπλασίες στα άκρα, ενώ απαιτείται να εφαρμόζεται σύμφωνα με το πόσο σοβαρή είναι η φλεβική ανεπάρκεια. Ακόμη, επιτρέπει τη μείωση της ταχύτητας ανάπτυξης της δυσπλασίας και την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
- Πιθανή λήψη αντιπηκτικού ή αντιαιμοπεταλιακού (ασπιρίνη) φαρμάκου. Η συνταγογράφηση αντιπηκτικής αγωγής ή ασπιρίνης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν επώδυνα επεισόδια, τα οποία οφείλονται σε τοπικές θρομβώσεις ή σε περιπτώσεις όπου εμφανίζονται άλλα θρομβοεμβολικά επεισόδια.
2 Συμπτώματα
Φλεβικές δυσπλασίες: Συμπτώματα
Τα συμπτώματα στις φλεβικές ιστογενείς δυσπλασίες εξαρτώνται από το σημείο που εντοπίζονται αυτές και είναι τα εξής:
- Πόνος. Αποτελεί το βασικότερο σύμπτωμα, το οποίο συνδέεται με θρομβωτικά επεισόδια ή με το τέντωμα κατά την διάρκεια της προσπάθειας.
- Αισθητική ενόχληση, για τις περιφερικές δυσπλασίες σε χέρι και πόδι.
Τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι φλεβικές δυσπλασίες του επιφανειακού στελεχιαίου φλεβικού συστήματος είναι παρόμοια με εκείνα της επιπολής ή επιφανειακής φλεβικής ανεπάρκειας και είναι τα παρακάτω:
- Ωχρά δερματίτιδα.
- Οίδημα.
- Έλκος.
- Έκζεμα.
Τέλος, τα συμπτώματα στις φλεβικές δυσπλασίες του εν τω βάθει στελεχιαίου φλεβικού συστήματος είναι τα εξής:
- Εμφάνιση θρόμβωσης.
- Εμφάνιση πνευμονικής εμβολής.
3 Επιπλοκές
Φλεβικές δυσπλασίες: Σημαντικοί κίνδυνοι και επιπλοκές
Πλειοψηφικά, οι φλεβικές δυσπλασίες δεν είναι επικίνδυνες για τη ζωή του ασθενή, αλλά μπορεί να αντιπροσωπεύουν ένα αισθητικό ή λειτουργικό μειονέκτημα.
Ωστόσο, όταν οι δυσπλασίες είναι εκτεταμένες, τότε αιματολογικές επιπλοκές μπορούν να παρουσιαστούν. Ουσιαστικά, είναι προβλήματα πήξης, τα οποία έχουν άμεση συσχέτιση με την κατανάλωση των παραγόντων πήξης στη δυσπλασία. Ο γιατρός θα πρέπει να ενημερώνεται πριν από κάθε χειρουργική επέμβαση, ώστε να αρχίσει στον ασθενή τη θεραπεία με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους και να διορθώσει τα προβλήματα, τα οποία συνδέονται με την αιμόσταση.
Τέλος, όσον αφορά τις φλεβικές δυσπλασίες του στελεχιαίου φλεβικού συστήματος, υπάρχει ο κίνδυνος να εμφανιστούν θρομβοεμβολικές επιπλοκές.
25 Οκτωβρίου 2023